Tekirdağlı 60 yaşındaki fedakar bir baba, otizmli evladının kullandığı ilaçlar nedeniyle kilo almasının önüne geçmek için oğluyla her gün kilometrelerce yol yürüyor.
Muhterem Yıldız, oğlunun bazı hareketlerindeki durağanlık nedeniyle iki yaşındayken götürdüğü doktorda Mertcan'ın otistik olduğunu öğrendi.
Önceleri büyük üzüntü yaşayan Muhterem Yıldız, hayatındaki her şeyi oğluna göre programlayıp 19 yaşındaki Mertcan için yaşamaya başladı.
Mertcan'ın kullandığı ilaçların kilo aldırma yan etkisini önlemek amacıyla yaz kış 5 kilometre yürüyen baba oğul, birbirilerine olan bağlılıklarıyla çevredekilerin ilgisini çekiyor.
Baba Muhterem Yıldız, yaptığı açıklamada, çocuklarına yüzde 80 otizmli teşhisi konulduktan sonra hayatlarının, yaşam biçimlerinin, alışkanlıklarının değiştiğini, tüm programlarını oğlu Mertcan'a göre yaptıklarını söyledi.
Otizmin ne olduğunu önceleri bilmediklerini ifade eden Yıldız, şöyle konuştu.
“Başımıza geldikten sonra öğrendik, ilk öğrendiğimizde biraz bocaladık ama bu durumu çabuk atlattık. O zaman 'neden bizim başımıza böyle bir şey geldi' dedim. Sonra her şeyin Allah'tan olduğunu düşündüm ve mücadele etmeye başladım. Çok sıkıntılar yaşadım ama hepsini aştık. Bu süreçte önemli olan durumu kabullenip çocuğun eğitimine başlamak.”
“Oğlum otistik olduğu için bazı ilaçlar kullanıyoruz, bu ilaçlar da kendisinde kilo yapıyor. Doktora da danıştık ve yürümesi gerektiğini söyledi biz de bu yüzden her gün yürüyüş yapıyoruz. Bebekliğinden beri hiç elini bırakmıyorum o benim bir tanem.” ifadelerini kullandı.
Babalar Günü'nün kendisi için buruk geçtiğini ifade eden Yıldız, konuşmasına şöyle devam etti. “Herkesin çocuğu hediye alıp babasının Babalar Günü'nü kutluyor. Bu benim için bir hayal, o yüzden bugünler buruk geçiyor. Ben de oğlumun hediye alıp beni öpmesini, bana gülmesini beklerim. Kendisi sağlıklı olsun iyi olsun bana yeter. Benim bütün mücadelem onun iyi olması. Ömrüm yettiği sürece oğlum için mücadeleme devam edeceğim. Mertcan konuşamıyordu, sonradan konuşmaya başladı. Bana ilk defa baba dediğinde gözyaşlarımı tutamadım, ağladım.”
